Thấy con gái chạy sang, bà mẹ bảo:
- Mẹ chồng mất không ở bên ấy lo tang lễ về đây làm gì?
Cô con gái chẳng nói gì, vào bếp bới tung lên.
Bà mẹ gắt:
- Mày tìm cái gì, hả cái con điên kia?
Con gái chẳng trả lời, hỏi lại:
- Nhà mình còn ớt không hả mẹ?
- Hết rồi, mà mày cần ớt làm gì? Bà mẹ hỏi lại.
- Thế còn tỏi không?
- Tỏi đề trong cái giỏ đằng kia. Bà mẹ vừa nói vừa chỉ vào góc bếp.
Cô con gái lấy được củ tỏi, bóc ra xoa vào lòng bàn tay, rồi xoa lên mắt, lên mũi, hắt hơi mấy cái rồi chạy ra khỏi nhà, chẳng chào mẹ một câu.
Một lúc sau tiếng nhạc hiếu, tiếng khóc từ nhà thông gia văng vẳng đưa sang xua đi sự tĩnh mịch của xóm, bà mẹ nghe rõ nhất tiếng con gái bà đang gào lên thảm thiết:
- Mẹ ơi! Sao nỡ bỏ con đi, ối mẹ ơi là mẹ ơi.
VietBF@sưu tập